Drodzy Rodzice:

CEL PROGRAMU
- promocja pracy wg koncepcji Marii Montessori;
- wprowadzenie elementów pedagogiki Marii Montessori w placówkach niemontessoriańskich.

CZAS TRWANIA:
Projekt trwa od 1 października 2020 do 30 maja 2021.

FORMUŁA PROJEKTU:
- 9 miesięcy i 9 montessoriańskich tematów do poruszenia;
- nauczyciel próbuje się zmierzyć z danym tematem, robi zdjęcia zajęć lub realizacji zadań i wraz z krótką refleksją wrzuca je na zamkniętą grupę FB

TEMATY:
Październik: Montessoriańska samodzielność
Listopad: Montessoriańska lekcja ciszy
Grudzień: Montessoriańskie urodziny
Styczeń: Montessoriański otoczenie
Luty: Montessoriańskie eksperymenty
Marzec: Powstanie Wszechświata – Wielka opowieść
Kwiecień: Kontynenty
Maj: Montessoriańskie bajki i książki

 

MAJ:

Ostatni temat naszego projektu dotyczy montessoriańskich bajek i książek. Montessoriańskie podejście do dziecka opiera się głównie na obserwacji jego potrzeb i możliwości rozwojowych. Maria Montessori zauważyła, że dziecko w wieku przedszkolnym uważa wszystko, czego się nauczy, zobaczy, usłyszy za prawdę. Niejako nie jest w stanie, na tym etapie jeszcze, odróżnić świata rzeczywistego od fikcji. Innymi słowy, naszym zadaniem jest dostarczać dzieciom taką treść, z której będą w stanie stworzyć sobie jak najbardziej rzeczywisty obraz otaczającego świata. Czyli np., gdy w tym wieku usłyszą bajkę o czerwonym kapturku, są skłonne wierzyć, że wilki rozmawiają z ludźmi, połykają babcie w całości, a potem można im rozpruć brzuch i babcia wyskoczy z niego cała i zdrowa. I teraz nie chodzi o to, żeby dzieciom w ogóle nie czytać takich bajek, baśni, tylko, żeby następowało to w momencie, kiedy dane dziecko ma już solidnie skonstruowany obraz rzeczywistego świata. Na takich fundamentach można, a nawet trzeba, rozwijać wyobraźnię i kreatywność, ale dzieje się to zazwyczaj dopiero po 6 roku życia. Wiedząc powyższe, wybieramy dla dzieci przedszkolnych realistyczne książki i bajki, zawierające fakty o otaczającym nas świecie. Metoda Montessori zyskuje na popularności i obecnie tych książek jest bardzo wiele. Pięknie ilustrowanych i niezwykle ciekawych. Zadaniem w tym miesiącu było dzielenie się zdjęciami książek i bajek, które można polecić jako „montessoriańskie”. 

Oto niewielka część naszych książek:

 

 

KWIECIEŃ:

KONTYNENTY

Przedostatni temat związany jest z wprowadzeniem nazw kontynentów wg. Montessori. W idei Montessori, dziecko poznaje wszechświat od ogółu do szczegółu i jedną z pierwszych lekcji z edukacji kosmicznej jest wprowadzenie nazw kontynentów. Robimy to na mapie kontynentów. Każdy kontynent ma swój kolor  dlatego, żeby je rozróżnić. Najważniejsze w tym wszystkim to aby wprowadzić tak trudny temat i rozłozyć go na czynniki pierwsze by każde dziecko mogło sobie wszystko wyobraźić i zrozumieć. Dzięki dodatkowym materiałom  mogliśmy uświadomić sobie czym są kontynenty, jak wyglądają i co się na nich znajduje. Nie ukrywam, że bałam się tego tematu ze względu na wiek dzieci, ale było wielkie zaskoczenie. Dzieci były wpatrzopne, spokojne i baaardzo zaciekawione. Było równiez wiele pytań ze strony dzieci na które starałam się odpowiedzieć tak aby przełożyć odpowiedź na wiek i język dziecięcy. Wszystko sie udało! 

       

 

MARZEC:

POWSTANIE WSZECHŚWIATA - WIELKA OPOWIEŚĆ"

W miesiącu marcu wg. projektu dzieci zapoznały się z róznymi pojęciami jak:

- kosmos

- wszechświat

- kometa

- gwiazdy

- planety

- słońce

- galaktyka

- droga mleczna

Mogły posłuchać i  zobaczyć magiczną opowieść dzięki ciekawej wizualizacji jak powstawał wszechwiat a jak  wygląda teraz.

 

 

LUTY:

"Montessoriańskie eksperymenty"

W tym miesiącu wnieśliśmy eksperymenty do naszej sali.

Wniosły one dużą ciekawość do badania różnych zjawisk. Dzięki nim dzieciom łatwo było przyswoić nauke o chemi i fizyce. Rozwinęło to wśród wszystkich Rybek wyobraźnie. 

Pierwszym eksperymentem jakie dzieci zobaczyły było zobaczenie jaki wpływ ma tlen na płonąca świeczkę.

Drugim eksperymnetem było doświadczenie polegające na tym, aby zaobserwować co pływa, a co tonie.

Trzecim eksperymentem było doświadczenie, w którym połączono związki chemiczne, które spowodowały "wbuch wulkanu"

                                                                               

Ostatnim eksperymetem było połaczenie mazaka suchościernego, folii aluminiowej oraz wody. Tak powstały zawody "pajaczków".

     

 

STYCZEŃ:

"Montessoriańskie otoczenie"

Otoczenie dziecka jest w pedagogice Marii Montessori rozumiane bardzo szeroko. To nie tylko budynek i sale przedszkolne, ich wyposażenie, znajdujące się w salach rośliny i zwierzęta, ale też zgromadzony w nich materiał rozwojowy. To także osoba nauczyciela oraz sposób, w jaki organizuje on pracę – stwarzając dzieciom możliwość działania przez doświadczenie.

Zarówno przestrzeń, jak i materiał rozwojowy w placówkach Montessori są zaprojektowane i zorganizowane w taki sposób, by zaspokoić naturalną potrzebę aktywności, ruchu i manipulowania. W myśl zaleceń Marii Montessori, otoczenie zawiera liczne „impulsy” mające pobudzić dziecko do pro rozwojowego działania, sprzyjając jednocześnie koncentracji, dzięki czemu stwarza optymalne warunki do wystąpienia zjawiska polaryzacji uwagi.

Proste formy, jasne i jednolite kolory oraz naturalne materiały w wystroju sal przedszkolnych, tworzą ciepłą, przyjazną atmosferę oraz zachęcają dzieci do aktywności, przyciągając ich uwagę. W uporządkowanej przestrzeni łatwo dostrzec nieład, a na jasnym tle zabrudzenie – dzięki temu, podobnie jak pomoce rozwojowe umożliwiają samodzielne zauważenie i skorygowanie błędu, tak i przestrzeń w przedszkolu Montessori zachęca do utrzymania otoczenia w porządku i czystości.

Nauczyciel dba o to, by otoczenie było dla dziecka atrakcyjne. Jeśli zauważy u któregoś z wychowanków szczególne zainteresowanie jakimś zagadnieniem – nie tylko sam zgłębia temat, ale też przygotowuje odpowiednie pomoce. Nie ma dwóch takich samych sal – w przedszkolach Montessori otoczenie jest żywe i dostosowane do indywidualnych potrzeb dzieci.

Pedagogika Montessori unika nadmiaru przedmiotów. W przedszkolach nie znajdziemy zazwyczaj plastikowych, grających i migających zabawek, które zalewają dziś witryny dziecięcych sklepów. Staranny dobór pomocy pozwala uniknąć chaosu oraz sprawia, że niemalże każdy przedmiot, znajdujący się na wyciągnięcie ręki dziecka, może uczynić je odkrywcą i pozwoli kroczyć naprzód z wewnętrzną siłą, będącą źródłem głębokiej satysfakcji. Pomoce charakteryzuje wysoka jakość wykonania oraz naturalne surowce (najczęściej drewno). Są one uporządkowane tematycznie, a cała przestrzeń jest zagospodarowana w sposób czytelny dla dziecka. 

Nasza sala przez cały czas zdobywa nowe przedmioty.

 

 

GRUDZIEŃ:

"Montessoriańskie urodziny."

W Grudniu dzieci uczyły się jak działa układ słoneczny, gdzie zrozumieli, że Ziemia okrąża Słońce.

Dzieci nauczyły się, że rok ma 12 miesięcy. Każdy rok to jeden okrąg Ziemi wokół Słońca. Dzieci poznały również piosenkę, dzięki której łatwiej im zapamiętać wyżej wypisaną zasadę. Wiedzą, jak wygląda globus i gdzie się mniej więcej znajdujemy. Dzieci, dowiedziały się, że ich wiek określa liczbę obiegów Ziemi wokól Słońca.

Oto kilka zdjęć i filmik, jak dzieci bawiły się i uczyły na urodzinkach Krzysia:

  VID_20201216_090955.mp4

PAŻDZIERNIK:

Montessoriańska samodzielność.

W październiku dzieci uczyły się samodzielności dzięki róznym przedmiotom codziennego użytku.

Bawiły się przesypując mąkę, kaszę manne z pojemnika do pojemnika, wlewały, wylewały wodę z róznych naczyń do różnego rodzaju kubków, ( cięższych i lżejszych) pojedyńczo nabierały pincetą, łyżeczką, szczypcami: fasolę, kudłate lekkie kuleczki czy korki,  dzieki czemu poznawały ciężar produktów i na przyszłość będą mogły ocenić w jaki sposób chwycić, wlać, przelać, umieścić produkt. Same nakładają sobie produkt na kanapkę a najważniejsze to ,to, że mogą sami posmarować  chleb dżemem czy serkiem używając noża. Jeśli im się coś rozleje, wiedzą gdzie poójść po szmatkę i mogą sami powycierać czy pozamiatać rozsypany produkt. Za kilka dni w naszym kąciku Montessoriańskim dojdzie nam prawdziwa dseseczka do wkręcania gwożdzi, ubranie dzieki krótrym dzieci będą uczyć się rozpinać i zapinac guziki oraz zasuwać zamek.

 

Listpad:

"Montessoriańska lekcja ciszy"

„Ćwiczenia ciszy pomagają dziecku odnaleźć spokój. Umożliwiają mu skupienie. Dla ich przeprowadzenia zbieramy się z dziećmi w określonym miejscu. (…) Poprzez ćwiczenia ciszy, które za każdym razem odwołują się szczególnie do jednego ze zmysłów – wzroku, słuchu, węchu, smaku, dotyku – możemy przygotować zmysły do utrzymywania uwagi i nierozpraszania się. (…) Przed przystąpieniem do ćwiczeń należy odczekać, aż wszystkie dzieci usiądą spokojnie na krzesełkach albo na podłodze i w Sali będzie rzeczywiście cicho. Ćwiczenia powinny być atrakcyjne i dawać dzieciom szczególną podnietę. W miarę możności powinny je zaciekawić, natomiast nigdy nie mogą być traktowane, rozumiane lub przeżywane jako kara (bo jest za głośno) ani nawet jako groźba.”

W trakcie tych ćwiczeń użyliśmy szklanej miski z wodą, w której pływa zapalona świeczka. Ćwiczenia rozpoczynają się, gdy wszyscy usiądą w kręgu i zapanuje względny spokój. Przed sobą mam miskę, ogień zapalam na oczach dzieci. Za każdym razem, gdy na lekcji ciszy pojawia się ogień, mówię o tym, w jaki sposób go sobie podajemy, przypominam, że ogień parzy. Chwilę czekam i spokojnie i powoli puszczam miskę w krąg. Idealna sytuacja to taka, w której nikt nie odezwie się, nie wykonuje zbędnych ruchów ani nawet nie wydaje zbędnych dźwięków typu odchrząknięcie. Czyli w pełni panuje nad ciałem. Oczywiście my dopiero dążymy do ideału , ale dzieci naprawdę bardzo się starają i lubią ten moment w trakcie dnia. .”

W trakcie lekcji ciszy często słuchamy również muzyki relaksacyjnej albo klasycznej.

Inne przykłady lekcji ciszy

-dzieci siedzą w kręgu i podają sobie: dzwonek, tak aby nie zadzwonił,

- wodę w szklanej misce, tak, aby nie uronić ani kropelki,

- świeczkę zapachową (może być w świeczniku, słoiczku lub innym naczyniu) tak, aby powąchać, ale jej nie zgasić,

- każde dziecko ma swój kubek i przelewają wodę z kubka do kubka, tak, aby nie wylać,

- szorstkie litery – tabliczkę, na której naklejona jest z papieru ściernego litera, dzieci, gdy mają ja w dłoni, wodzą palcem po jej kształcie,

- w krąg może iść też kuweta z piaskiem czy kaszą i każde po kolei pisze np. literę tygodnia, lub swoją ulubioną, lub literę na którą zaczyna się jego imię;

 dzieci siedzą za linią, jedno dziecko przemieszcza się po linii:

- dzieci siedzą w kręgu z zamkniętymi oczami i wyciągniętymi przed siebie dłońmi. Nauczyciel podchodzi do dzieci i zakraplaczem puszcza na dłonie dzieci kropelkę wody. Gdy dziecko poczują kropelkę wody na swojej dłoni, otwiera oczy;

dzieci siedzą w kręgu, w środku znajduje się kosz z rożnymi rzeczami, np. darami jesieni. Dzieci podchodzą do kosza, wybierają coś i układają na środku. Można ułożyć mandalę, albo cokolwiek, co po prostu powstanie w wyniku pracy dzieci. Ważne: w środku znajduje się jedno dziecko, dzieci powinny „komunikować się” bez słów i najlepiej bez ingerencji nauczyciela (to taki trudniejszy wariant)

- dzieci siedzą w kręgu i malują wspólny obraz, każde po kolei, lub każde, które chce (ale tylko jedno na raz, bo jest tylko jeden pędzel) wchodzi do środka i domalowuje coś. Wariantów może być jeszcze sporo, ważne jest, aby ćwiczenia te oddziaływały na któryś ze zmysłów, ćwiczyły koncentrację, panowanie nad sobą, były piękne.

VID_20201130_122306.mp4

VID_20201130_122008.mp4